ไพวรินทร์
ขาวงาม
ไพวรินทร์ เกิดในครอบครัวชาวนาจังหวัดร้อยเอ็ด
เป็นบุตรของนายสมัย และนางดวน ขาวงาม เขาเป็นคนที่ 3 จากพี่น้อง 9 คน จบชั้นประถมศึกษาจากโรงเรียนบ้านตาหยวก
และบวชเรียนต่อจนจบมัธยมปลาย ที่มหาวชิราลงกรณ์ราชวิทยาลัย วิทยาเขตของมหามงกุฎราชวิทยาลัย สาขาวังน้อยพระนครศรีอยุธยา อยู่ช่วยฝึกสอนวิชาภาษาไทยและวรรณคดี
เพื่อตอบแทนคุณสถาบันระยะหนึ่งจึงลาสิกขาบท จากนั้นมุ่งสู่เชียงใหม่ เป็นพนักงานพิสูจน์อักษร
หนังสือพิมพ์ประชากรรายวัน ก่อนเลื่อนฐานะขึ้นเป็นนักข่าว สั่งสมประสบการณ์กับหนังสือพิมพ์ท้องถิ่นเล็กๆ
หลายฉบับ จวบปี 2527 ตัดสินใจเข้ากรุง
ทำงานฝ่ายศิลป์นิตยสารสปีดเวย์ ต่อสู้ชีวิตทุกรูปแบบ
ไม่ว่าจะทำรูปเคลือบพลาสติกวางขายข้างถนน พนักงานขายไอศกรีม ปี 2528 ช่วยงานนิตยสารสู่ฝัน
ปี 2531 ประจำกองบรรณาธิการวารสารปาจารยสาร ต่อมาเป็นบรรณาธิการเฉพาะกิจสำนักพิมพ์ประพันธ์สาส์น ประจำกองบรรณาธิการหนังสือดีเขต เป็นหัวหน้ากองบรรณาธิการชีวิตต้องสู้ ปัจจุบันเป็นคอลัมนิสต์อิสระ
ผลงาน
ลำนำวเนจร (2528) รวมบทกวี
คำใดจะเอ่ยได้ดั่งใจ (2529) รวมบทกวี
เข้ารอบซีไรต์ พ.ศ. 2529
ไม่ใช่บทกวีจากชายป่าอารยธรรม (2530)
รวมบทกวีไร้ฉันทลักษณ์
ฤดีกาล (2532) รวมบทกวี เข้ารอบซีไรต์ พ.ศ.
2535
คือแรงใจและไฟฝัน (2534) รวมบทกวี
ถนนนักฝัน (2535) รวมบทกวีประกอบภาพ
ม้าก้านกล้วย (2538) รวมบทกวี ได้รับรางวัลซีไรต์
พ.ศ. 2538
เจ้านกกวี (2540) รวมบทกวี
ทอดยอด (2542) รวมบทความและเรื่องสั้น
เพราะภาพพูดได้ หัวใจจึงขอฟัง (2544)
ผมจรรอนแรมจากลุ่มแม่น้ำมูล (2545)
ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีรัก (2545)
ดวงใจจึงจำนรรจ์ (2547)
จิบใจ จอกจ้อย (2547)
กลอนกล่อมโลก (2547)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น